Hier is ie dan eindelijk: de blogpost over de Mollie Makes Handmade Awards van 11 juni! Ik zal jullie even waarschuwen, want dit wordt een stortvloed aan informatie, haha. Ik ben er gewoon nog steeds zo enthousiast over en wil deze fantastische dag graag tot in de puntjes met jullie delen. Ik moet even mijn ei kwijt, zoals ze dat altijd zeggen. Voor wie dat even te veel is: heel begrijpelijk, ik vind het ook prima als je alleen de plaatjes kijkt! Voor de anderen: lees en geniet met me mee!
Het was een geweldig zonnige dag in het meestal zo druilerige Londen, en de locatie was prachtig. We verzamelden bij de Proud Archivist, een mooi pand aan een kanaal gelegen. In de metro kwam ik Kate Rowland al tegen, die ook een finaliste was. Ik wist nog van niemand hoe ze eruit zagen, maar toen ik Kate zag met haar pompom-ketting, dacht ik: dat kan niet anders! Zo grappig om elkaar van tevoren al te ontmoeten! Zo hadden we tenminste een partner-in-crime bij binnenkomst, dat was dan in ieder geval al minder eng. Toen iedereen was aangekomen en wat te eten en te drinken had gepakt, werden we voorgesteld aan de juryleden en vertelden ze hoe de dag eruit zou zien.
Om 1o uur zou het jureren beginnen, iedereen zou één voor één naar de jury-‘kamer’ worden geroepen, terwijl de anderen buiten lekker konden kletsen (of een beetje realistischer: samen nerveus praten over hoe streng de juryleden zouden zijn). Ik had van tevoren gedacht dat iedereen in dezelfde kamer zou zijn bij het jureren, maar dat was dus niet zo! Weg was mijn kans om bij de anderen af te kijken hoe zij het deden. Toen vertelden ze dat de finalisten van de Youth Award (waaronder ik dus) als eerste naar boven moesten komen! Ieeks! Ik kon al geen hap door mijn keel krijgen die ochtend, maar op dat moment werd ik zo mogelijk nóg nerveuzer.. Presentaties gaan me altijd wel goed af, maar dat gaat wel altijd gepaard met een knoop in mijn maag. Na een halfuurtje wachten was het al zover: de juryleden waren klaar om mij vragen te stellen! Het zenuwachtige gevoel verdween bijna direct toen ik de trap opkwam en de juryleden zag. Ze waren al meteen heel vriendelijk en enthousiast om meer te weten te komen over mij. Ze vroegen me eerst wat ik nou precies deed, en daarna begonnen de meer toegespitste vragen. Ik legde mijn gehaakte vogeltjes op tafel, en meteen hoorde ik enkele juryleden zacht gillen: ze vonden ze allemaal zo schattig! Ze vroegen me hoeveel tijd het kost om er een te maken, wat het verhaal erachter is, hoeveel ze kosten, wat voor plannen ik er nog allemaal mee heb; eigenlijk allemaal vragen die ik goed kon beantwoorden. Ze hadden leuke tips voor mijn vogeltjes: zoals ze namen geven zodat ze een persoonlijkheid hebben; er een mobiel van te maken voor kinderkamers; of misschien een hele grote als deurstopper of zelfs een zitzak! Dat laatste is misschien niet zo haalbaar, maar ik was wel meteen geïnspireerd door hun ideeën. Het is zo leuk om je eigen product door de ogen van een ander te zien!
De jury-tafel!
Verder praatten we ook nog een beetje over wat ik zelf in mijn deelnameformulier had geschreven, namelijk dat het mijn doel is om haken en breien toegankelijk te maken voor iedereen. Daar draag ik mijn steentje aan bij met gratis patronen en duidelijke foto-tutorials. Een nieuwe ontwikkeling in dit alles is dat ik ben begonnen met het bloggen voor Breiclub.nl, waar ik binnenkort ook complete video-workshops voor ga maken. Ik zou het zo leuk vinden om anderen ook enthousiast te maken voor wat ik het liefste doe!
Het praten met de juryleden ging allemaal zo gemakkelijk, binnen de korste keren waren mijn 10 minuten voorbij! Ze leken allemaal erg positief, dus ik had goede hoop! Op het eind van de dag hoorde ik trouwens van Lara, de editor van Mollie Makes (!), dat de juryleden helemaal overdonderd waren toen ik de kamer uitliep. Kijk, dat is nou leuk om te horen! De andere finalisten wilden alles weten over de jury: waren ze aardig? Wat vroegen ze allemaal? Op dat moment was ik wel blij dat het voor mij al achter de rug was, anders was ik vast de hele dag nerveus geweest! Nu kon ik tenminste een beetje ontspannen.
Buiten kon ik nu lekker kletsen met de andere finalisten, en ze een beetje leren kennen. Het was vooral leuk om de meisjes van de Mollie Makes te ontmoeten: nu weet ik precies wie er zorgt voor de artikelen en wie die prachtige foto’s maakt! Ook kwam een van de meisjes uit Zuid-Afrika, hierboven rechts in het rode jurkje met stippen te zien. Erg grappig, want ik kon haar Afrikaans verstaan, en zij mijn Nederlands!
Links: Sarah-Jane van Hejsan Goods werkt aan een van haar mandjes. Rechtsboven: schattig visitekaartje van Hejsan Goods! Rechtsonder: Er werd flink wat afgekletst en gebreid door Kari-Helene van Purl Alpaca, Jane Foster en Marna Lunt (v.l.n.r.).
Her en der werd wat geknutseld, misschien wel om de zenuwen tegen te gaan! In ieder geval een leuk tijdverdrijf, want we waren er wel van half 10 ‘s ochtends tot half 6 ‘s avonds! Wat een dag.. Op een gegeven moment dacht ik: ja, nu wil ik wel weten wie er gewonnen heeft! Maar aan de andere kant was het fijn om even niks te hoeven doen: ik was namelijk de afgelopen paar weken constant bezig voor mijn scriptie, een paar uurtjes rust zonder deadlines was heerlijk! Toen kwamen we erachter dat er Wifi was in het gebouw, en iedereen ging los op Instagram! Binnen luttele minuten was iedereen een paar volgers rijker, en werden de eerste foto’s gedeeld met de buitenwereld. Hierboven een leuke Instagram van Kim Smith! (Die paarse schoentjes linksboven zijn de mijne, hihi!) Nog meer geknutsel en geteken! We werden een beetje stijf van de koude stenen trappen, maar gelukkig was het wel lekker warm buiten. Rond het lunch-uur kregen we overigens heerlijke broodjes, salades en aardappeltjes uit de oven voorgeschoteld: mmm! Ondertussen werd ik trouwens gevraagd of ik een video-interview wilde doen voor Mollie Makes. Ik was even verbaasd, maar natuurlijk zou ik dat willen doen! Als je een foto wilt zien: klik hier!Binnenkort meer over deze kleine aap en zijn 40 vriendjes in dit nieuwe boek! Ik voelde me heel speciaal toen ik dit haakboek in mocht kijken, want het ligt zelfs nog niet bij de drukker! Nog eventjes geduld, eind juli ligt het in de schappen! 😉
Het kanaal waar de Proud Archivist aan lag
En toen, na wat wel een eeuwigheid leek, was het eindelijk tijd voor de bekendmaking van de winnaressen! We voelden ons al zo speciaal, de 25 mensen die uit wel 400 deelnemers werden uitgezocht, en nu zouden er 5 daarvan worden gekozen! We kregen allemaal al een glaasje bubbels en gingen de jury-kamer binnen. Daar stonden de glanzende awards al klaar! Iedereen was zo blij dat het eindelijk zover was, ik kreeg ondertussen weer een knoop in mijn maag.. wat was het spannend!
Omdat de jury was begonnen met de Youth Award, werd de winnares daarvan ook als eerste uitgeroepen. Ohjee, dat is mijn categorie! *alarmbellen* Er werd gezegd: de winnares van de Youth Award is gekozen voor haar tomeloze enthousiasme en haar potentie. En toen opeens werd mijn naam geroepen! Overal om me heen klonk gejuich van de juryleden en andere finalisten, het was zo overweldigend! Foto’s werden genomen, er werd gefilmd, en ik liep naar voren om de award in ontvangst te nemen. Zo blij ben ik in een hele lange tijd niet geweest!Wiieeeehoooeeee!!! Yayyy!!! AAAAHHHH! *happy dance* Ik kon het maar niet geloven! Alweer terug op mijn plekje tussen de andere finalisten werd het een beetje wazig voor mijn ogen: was dit echt net gebeurd?? De andere winnaressen werden uitgeroepen, waarbij iedereen net zo hard juichte alsof ze zelf hadden gewonnen. Je moet je even indenken: na die 8 uur samen buiten aan een grote tafel, knutselend en kletsend, waren we allemaal vriendinnen geworden. Als een van de andere meisjes in mijn categorie had gewonnen, was ik net zo blij geweest voor ze. (cliché! I know..) Na de uitreiking bleef iedereen gezellig nog even hangen om te feliciteren en visitekaartjes uit te wisselen. En ook om de laatste foto’s te maken met elkaar! Hier ben ik te zien naast Kim en Kate, het was zo leuk om deze meiden te ontmoeten! Kort hierna werd ik gevraagd voor nog een video-interview, om even wat vrolijke reacties van de winnaars te krijgen. Ik ben zo benieuwd naar deze filmpjes eigenlijk, tot nu toe staan ze nog niet online!
En toen was deze lange, uitputtende, maar ongelofelijk leuke dag voorbij. In de metro naar huis belde ik enthousiast met mijn vriend en liet ik ook mijn moeder het goede nieuws weten. Later die dag barstte mijn Instagram en Facebook uit elkaar van alle felicitaties. Nogmaals: bedankt iedereen! Jullie lieve reacties maakten mijn dag extra speciaal! Heel veel liefs en ik hou jullie op de hoogte van al het gebeuren rond mijn stukje in het tijdschrift van de Mollie Makes!
